این گلخانه هوشمند به گونه‌ای طراحی شده است که با وجود مصرف کمتر کود، محصول بیشتری در آن کشت، داشت و برداشت می‌شود.۴۰۰ درصد محصول بیشتری در این روش تولید می‌شود و مصرف آب نیز تا ۹۵ درصد کاهش پیدا می‌کند و همچنین ۶۰ درصد کود کمتری مصرف می‌شود.
آب مایه حیات است که بیشترین اتلاف آن در بخش کشاورزی است. ایران نیز چند سالی است که با بحران کم‌آبی مواجه شده است. امروز پژوهشگران پارک علم و فناوری دانشگاه تهران برای نخستین بار موفق به ساخت گلخانهای با ویژگی‌های منحصربه‌فرد شدند. این گلخانه در اندازه‌های خانگی، نیمه صنعتی و صنعتی قابل طراحی است و از اجزای مختلفی ساخته شده است.
“کشت گلخانهای”
به عنوان یک روشی برای تولید محصولات کشاورزی با بهره‌وری زیاد در سال‌های اخیر به‌ویژه در مناطق کم آب کشور مورد توجه جدی قرار گرفته و در حال توسعه است. طبق آمار، سطح توسعه گلخانه‌های کشور از حدود ۱۰ هزار هکتار در سال ۱۳۹۴ به ۱۵۷۰۰ هکتار در پایان سال ۱۳۹۸ افزایش یافته است.
نزدیک به ۷۰ درصد از سطح زیرکشت گلخانه‌ها در ایران به کشت سبزی‌ها و صیفی‌ها، حدود ۲۵ درصد به کشت گل و گیاهان زینتی و مابقی به سایر محصولات گلخانهای از جمله گیاهان دارویی و تولید نشاء اختصاص دارد.
غالب بستر کشت مورد استفاده در گلخانه‌های کشور “خاکی” است و بیشترین سطح گلخانه‌های کشور به ترتیب مربوط به استان‌های تهران، کرمان، اصفهان، یزد، مرکزی و مازندران است.
به بهانه این دستاورد و موفقیت پژوهشگران پارک علم و فناوری دانشگاه تهران و برای بررسی موضوع گلخانه‌های هوشمند برپایه اینترنت اشیا و کشاورزی عمودی در ایران، با خانم دکتر “الهه اکبرنژاد” مدیرعامل شرکت “ره‌رویش‌راد” مستقر در پارک علم و فناوری دانشگاه تهران و مخترع دستگاه “گلخانه پرتابل هوشمند” به گفت‌و‌گو پرداخته ایم:
تسنیم: یک معرفی اجمالی از خودتان بفرمایید و اینکه ورود شما به حوزه ساخت گلخانه‌ها و کشاورزی هوشمند از کجا آغاز شده است؟
من “الهه اکبرنژاد” متولد سال ۱۳۶۳ بوده و تحصیلاتم دکتری “فیزیک حالت جامد” است و نزدیک به ۱۵ سال است که به صورت عملی و تجربی کار تحقیقاتی و پژوهشی انجام می‌دهم.
در آغاز بر روی سلول‌های خورشیدی کار می‌کردم اما در نهایت یک پروژه‌ای در موضوع “سنسورهای گلخانهای” پیشنهاد شد که آزمایشگاهی را در دانشکده فنی دانشگاه تهران برای ما فراهم کردند که کارهای مربوط به این پروژه را در آنجا انجام دادیم؛ این سنسورها برای اندازه‌گیری رطوبت و حاصلخیزی خاک بوده است که به آن EC یا TDS می‌گویند.
در فاز مطالعاتی این پروژه متوجه شدم که چقدر در حوزه کشاورزی معضل وجود دارد و چه راهکارهای نوین، جدید و فناورانه‌ای برای این مشکلات وجود دارد که یکی از آنها همین سنسورها هستند.
