rnrnrn
قوانين و مقررات حاکم بر راهاندازي واحد کسب وکار را ميتوان در طرح کلي مطالب سطح زير طبقهبندي کرد:
سلسله مراتب قانونها: هر سطح از قانونها تفصيل دهنده قانونهاي سطح بالاتر خود هستند و اعتبار خود را از آن قانونها ميگيرند و نبايد مغاير آنها باشند.
اين سطوح, به ترتيب عبارتند از:
سلسله مراتب قانونها به صورت زير قابل تصور است:
آئيننامه: متني که آئين وضع شده براي اجراي قانون در آن انعکاس يافته است.
آئيننامه اجرايي: در اجراي دستور واضع قانون, توسط سازمانها و مراجعي که در (همان) قانون تعيين شده است, و در مدت زمان تعيين شده در (همان) قانون, تهيه و تصويب ميشود.
آئيننامه مستقل: توسط مراجع تعيين شده در قانون اساسي کشور- از جمله, هيأت وزيران- براي تنظيم اجراي قوانين تصويب و ابلاغ ميشود.
دستورالعمل: مجموعهاي از مقررات تفصيلي اجراي کل يا بعضي از مقررات.
بخشنامه: متني است که شامل بر مقرراتي است که با شماره و تاريخ واحد به مخاطبين (مشمولين) متعدد ابلاغ ميگردد.
موضوع قانون: ساختار و يا رفتار و يا رابطهي است که قانون براي تنظيم عادلانه آن وضع ميگردد.
حکم قانون: قاعدهاي که همراه با ضمانت اجراء براي تنظيم عادلانه موضوع قانون وضع ميشود.
بعضي از قوانين و مقررات کلي
حاکم بر راهاندازي انوع واحدهاي کسب و کار
در مورد شرکتهاي تجاري
در مورد اصناف
در مورد شرکتهاي تعاوني