مدل‌سازی واکنش ‏DNA‏ با نانولوله‌های کربن

n

nبه گزارش خبرگزاری مهر، نانو لوله‌ها کاربردهای وسیعی در حوزه علوم دارویی و بیوتکنولوژی دارند ولی اشکال عمده آنها حلالیت کم در ‏محلول‌های آبی است که باعث محدودیت کاربرد آنها در سیستم‌های زیستی می‌شود

”
————————————-

n.

n

nعامل‌دار کردن نانولوله‌ها یکی از ‏راه‌های افزایش حلالیت آنها است که می‌تواند منجر به کاربرد‌های وسیع نانولوله‌ها در حوزه نانو بیوفناوری شود.

n

nبرای این منظور پژوهشگران دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شرق ‏تحقیقاتی را اجرایی کردند که در آن برهم کنش نانولوله کربن- سیلیکونی دوپه شده با لیتیم و بازهای ‏DNA‏ در محلول آبی به طور نظری مورد ‏بررسی قرار دادند.

n

nدر این راستا این محققان ابتدا نانولوله کربن- ‏سیلیکونی دوپه شده با لیتیم و کمپلکس‌های بازهای ‏DNA‏ آن ‏مدل‌سازی کردند و در نهایت انحلال و پایداری ساختارهای مربوط در آب مورد ‏ارزیابی قرار دادند.

n

nبه علت آنکه نانولوله‌های کربن سیلیکونی نسبت به نانولوله‌های کربنی خالص کمتر سمی هستند، در این ‏پروژه از نانولوله‌های کربن سیلیکونی برای برهمکنش با بازهایDNA‏ استفاده شده است. علاوه‌بر آن استفاده از فلز دوپه ‏شده روی نانولوله به افزایش برهمکنش با بازهایDNA‏ کمک می‌کند.‏

n

nنتایج به دست آمده از این تحقیقات نشان داد از بین بازهای ‏DNA، تیمین برای عامل‌دار کردن نانولوله‌های کربن- سیلیکونی قویتر ‏عمل می‌کند و نشان داد که تنها کمپلکس تیمین و ‏نانولوله کربن- سیلیکون دوپه شده با لیتیم در محلول آبی پایدار است.‏

n